بررسی اثر پنتوکسی فیلین بر تغییرات هیستومورفولوژیک کلیه ی موش صحرایی نر ویستار متعاقب استفاده از اکستازی

سابقه و هدف: متیلن دی اکسی مت آمفتامین (mdma) یا اکستازی، به دلیل استرس اکسیداتیو منجر به نقص و مرگ سلولی در بافت ها از جمله کلیه می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر گشاد کننده های عروقی همچون پنتوکسی فیلین بر آسیب کلیوی ناشی از مصرف اکستازی می باشد. روش بررسی: این مطالعه ی تجربی بر روی 4 گروه 6 تایی رت نر نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم انجام شد. در گروه کنترل رتها در شرایط استاندارد آزمایشگاهی نگهداری شدند. در گروه اکستازی، این ماده به میزان mg/kg 5/7 به صورت 3 دوز با فواصل 2 ساعته در یک روز به طریق داخل صفاقی به رتها تزریق گردید. در گروه آزمایشی همزمان با تزریق سومین دوز اکستازی، پنتوکسی فیلین با دوز mg/kg 200 و در گروه حامل نرمال سالین به رتها تزریق شد. کلیه ی رتها به منظور بررسی تغییرات هیستومورفولوژیک توسط دو روش h&e و pas رنگ آمیزی شد. سپس نمونه ها توسط نرم افزار image tools 2 از لحاظ درجات مختلف آسیب بافتی بررسی گردیدند. یافته ها: در بررسی قطر و تعداد سلول های گلومرولی، بین گروه کنترل و پنتوکسی فیلین تفاوت معنی دار وجود نداشت ولی با گروه اکستازی و حامل تفاوت معنا دار بود. آسیب توبولی-بینابینی در دو گروه اکستازی و حامل مشهود بود ولی در گروه آزمایشی میزان آزردگی بسیار کاهش یافته بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد پنتوکسی فیلین اثر مثبتی بر روی بهبود آسیب کلیوی ناشی از مصرف اکستازی دارد.